Son zamanlarda kötüyüm...
Hatta son yillar diyeyim ben!
Iki üc hafta mutluyum derken bir celme daha!
Sonra tam kalkarken bir celme daha..vs. bu sekil devam ediyor hayat...
Ben olumsuzluk yazmayi istemiyorum pek ama bazende paylasmak öyle iyi geliyorki!
Yani ilac gibi...
Öyle zamanlarim oluyorki Msn'e giriyorum ve keske birileriyle konussam anlatsamda bana rahatlatici birseyler dese diyorum! Sonra bakiyorumki aslinda pek kimsem yok dertlesmeye :(
Benim kendilerini dinledigim insanlar bana gelince sira beni dinlemiyorlar!
Bu gücüme gidiyor...
Halbuki ben birinin sorunu olsa kendimi onun yerine koyarim ve fikirlerimi belirtirim, en azindan teselli etmeye calisirim...
Bana gelince neden böyle pekala?!
Arkadaslik böyle degil benim bildigim...
Kötü günde belli oluyor aslinda arkadasliklar!
Inanin sorunu olup konusmak isteyip tanimadigim kisiyle irtibata gectigim oldu, ben onun yerinde olsam diye düsündüm, yani eminim rahatlamak istiyordur diye...
Tabiki bunlari övünmek icin yazmiyorum..
Sadece bende dinlenilmek istiyorum kara bulutlar varken üstümde:(
Sorun ne diye merak eden olursa eger basitce yazayim : KuMaR
Bizim yuvamiza defalarca deprem getiren, belkide bilemiyorum ileride neleri yaptiracak daha!
Kumar yuva yikarmis, bizimkini yikmasin, istemiyorum!!!
Mücadele ediyorum ama bir zaman olurki artik dayanamayabilirim degil mi?
Sonucta bir kizim var ve onun gelecegi var!
Psikologa gittik 2 kez begenilmedi biraktik!
Baktikki gitgide kötüye gidiyor, bu defa Aile Danismani bulduk ve haftaya gidecegiz bakalim kismetse!
Hep önce deneyelim belki cözeriz diye ertelemistik ama yardim almadan olmayacak, olmuyorda!
Aile destegi yok, hatta hatayi kabul etmemi bekliyorlar diye görüyorum bazen!
Benim ailemse Türkiye'de...
Bu sorun 3 senedir var...Ara araydi ama cogaliyor sanki!
Hatta son yillar diyeyim ben!
Iki üc hafta mutluyum derken bir celme daha!
Sonra tam kalkarken bir celme daha..vs. bu sekil devam ediyor hayat...
Ben olumsuzluk yazmayi istemiyorum pek ama bazende paylasmak öyle iyi geliyorki!
Yani ilac gibi...
Öyle zamanlarim oluyorki Msn'e giriyorum ve keske birileriyle konussam anlatsamda bana rahatlatici birseyler dese diyorum! Sonra bakiyorumki aslinda pek kimsem yok dertlesmeye :(
Benim kendilerini dinledigim insanlar bana gelince sira beni dinlemiyorlar!
Bu gücüme gidiyor...
Halbuki ben birinin sorunu olsa kendimi onun yerine koyarim ve fikirlerimi belirtirim, en azindan teselli etmeye calisirim...
Bana gelince neden böyle pekala?!
Arkadaslik böyle degil benim bildigim...
Kötü günde belli oluyor aslinda arkadasliklar!
Inanin sorunu olup konusmak isteyip tanimadigim kisiyle irtibata gectigim oldu, ben onun yerinde olsam diye düsündüm, yani eminim rahatlamak istiyordur diye...
Tabiki bunlari övünmek icin yazmiyorum..
Sadece bende dinlenilmek istiyorum kara bulutlar varken üstümde:(
Sorun ne diye merak eden olursa eger basitce yazayim : KuMaR
Bizim yuvamiza defalarca deprem getiren, belkide bilemiyorum ileride neleri yaptiracak daha!
Kumar yuva yikarmis, bizimkini yikmasin, istemiyorum!!!
Mücadele ediyorum ama bir zaman olurki artik dayanamayabilirim degil mi?
Sonucta bir kizim var ve onun gelecegi var!
Psikologa gittik 2 kez begenilmedi biraktik!
Baktikki gitgide kötüye gidiyor, bu defa Aile Danismani bulduk ve haftaya gidecegiz bakalim kismetse!
Hep önce deneyelim belki cözeriz diye ertelemistik ama yardim almadan olmayacak, olmuyorda!
Aile destegi yok, hatta hatayi kabul etmemi bekliyorlar diye görüyorum bazen!
Benim ailemse Türkiye'de...
Bu sorun 3 senedir var...Ara araydi ama cogaliyor sanki!
Kizimla biter demistim halbuki, kizimla hersey mükemmel olacakti gözümde!!
Ne verilmis sözler, neler var neler....
Güven yok!
Sevgi var sadece ama o da nereye kadar gidebilir bu yaralarla...
Hep bir darbe, ara ara durmadan kaniyor!
Yinede bazen olumlu olabiliyorum, bu da benim hayattaki dersim belkide diyorum!
Her$eyde bir hayir vardira cok inaniyorum..
Belkide bu yaziyi yazmamda da bir hayir vardir...
Bu yaziyi yazmak istemezdim ama icimde yer etti bazi seyler ve yazmaliyim dedim!
Ne verilmis sözler, neler var neler....
Güven yok!
Sevgi var sadece ama o da nereye kadar gidebilir bu yaralarla...
Hep bir darbe, ara ara durmadan kaniyor!
Yinede bazen olumlu olabiliyorum, bu da benim hayattaki dersim belkide diyorum!
Her$eyde bir hayir vardira cok inaniyorum..
Belkide bu yaziyi yazmamda da bir hayir vardir...
Bu yaziyi yazmak istemezdim ama icimde yer etti bazi seyler ve yazmaliyim dedim!
Yorum Gönder
Ƹ̴Ӂ̴Ʒ Yazacagin seyler benim icin degerli!
Sevgiyle kal, yine beklerim ♥
KelebekGibi